دره ی خاموش..

پلک ها را بتکان...کفش به پا کن و بیا تا جایی که پر ما به انگشت تو هشدار دهد..

دره ی خاموش..

پلک ها را بتکان...کفش به پا کن و بیا تا جایی که پر ما به انگشت تو هشدار دهد..

میمیرم...


مثل بادکنکی به دست کودکی

هرجا میروی
با یک نخ به تو وصلم

نخ را که قطع کنی میروم پیش خدا

نارون پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 12:18 ق.ظ
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد