دره ی خاموش..
پلک ها را بتکان...کفش به پا کن و بیا تا جایی که پر ما به انگشت تو هشدار دهد..دره ی خاموش..
پلک ها را بتکان...کفش به پا کن و بیا تا جایی که پر ما به انگشت تو هشدار دهد..مرور می‌شوی
ذهن مرا
ورق می‌زند
نسیم گاه به گاهِ اردی‌بهشت.
وهمین‌طور بی امان
مرور می‌شوی
بین این برگه‌های پوسیده ...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد